Thursday, January 20, 2011

వాయిదా బతుకులు....!



వాయిదా ఈ పదం పలికినా, విన్నా, అందరికీ ఎంత ఆనందమో మాటల్లో చెప్పలేం.పిల్లాడికి హొం వర్క్ తర్వాత చేద్దువులే అంటే ఆనందం. విద్యార్థులకు పరీక్షలు వాయిదా పడితే ఆనందం. లాయర్లకు లాభాసాటి కేసుల్ని వాయిదాల మీద వాయిదా వేయడం అంటే ఆనందం. ఇలా చెప్పుకుంటే వాయిదాకి చాలా పెద్ద లిస్తే వస్తుంది. ఎందుకంటే వాయిదా వేయడంలోనే ఆనందాన్ని వెతుక్కునే ట్రెండ్ ఊపందుకుంది. కాదు, ఆ ట్రెండ్ను సృస్ట్టిన్చుకున్నాం. అసలు వాయిదా వేయకుండా చాలా మందికి పొద్ద్దు పొడవడమే లేదు. రొజూ ఏదో ఓ టైములో అద్దం ముందు చేత్తో  ఫ్యామిలీ ప్యాక్ ను మించిపోతున్న పొట్టను నిమురుతూ .... రేపటి నుంచి జాకింగ్, వాకింగ్, మొదలు పెట్టాలి లేదా జిమ్కి  వెళ్ళాలి అనుకుంటాం. కాని, వెధవ   జీవితం తెల్లారే లేవడం అంటే యమ సిరాకు. వెంటనే మనకు మనమే నచ్చ చెప్పెసుకున్తున్నాం . రేపట్నుంచి వెళ్దాం లే అని. అలా వాయిదాతోనే రోజు మొదలు. ఇక ఆ వాయిదా  వేయిస్తుంది మన చేత చిందులే చిందులు. ఒక్క ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలంటే తీన్ మార్ ఆడేస్తోంది.  ఒకప్పుడు వందల్లో జీతాలు..... ప్రశాంత జీవితాలు. మరి ఇప్పుడో వేళల్లో జీతాలు కనుమరుగౌతోన్న ఆనందాలు. కారనాలు అంటే ... అవేనండి వాయిదా బతుకులు....! అర్థం కావడం లేదా... వాయిదా పద్ధతుల్లో గుండు సూది నుంచి, విలాసవంతమైన విల్లాల వరకు అన్నింటిని ఎవైన గాని యిట్టె అమర్చుకుటున్నాం. పేరుకే వేళల్లో జీతాలు. ఒకటో తారీకున అలా జీతం డబ్బులు పడటమే లేటు మనకు తెలీకుండానే మన వాయిదా బిల్లుల లొల్లి మొదలు. మనం వేసుకున్నట్లు పాపం ఆ బిల్లులు మాత్రం వాయిదా వేసుకోవు కదా.... వాటి పని అవి టంచనుగా చేస్తాయి. రిజల్ట్ చాలా వయలెంట్గా  వుంటుంది. అకౌంట్లో డబ్బులు అటు నుంచి అటే గోల్మాల్. అక్కడితో ఆరంభం అవుతుంది అసలు కథ. చీటికీ మాటికీ వస్తుంది చిరాకు... ఆపై వుంటుంది అసలు పరాకు. మనిషేమో పనిలో మనసేమో వేరే లోకంలో. అయినవాల్లపై చిందులు... ఆత్మీయులపై అరుపులు... మొత్తం జీవితంలో లేకుండా పోతోంది ఆనందపు ఆనవాళ్ళు. 
             ఉద్యోగులకు ఆఫీసుకు వెళ్ళగానే బాస్ చెబుతానన్న కొత్త వర్క్ లిఫ్ట్ లోనో, లేదా బాస్ చాంబర్ చూడగానో గుర్తొస్తుంది. పాపం ముందు రోజు రాత్రి జోష్ మూడ్ లో మరచిపోతాం. పోనీ గుర్తున్నా ఆఫీసులోను, ఇంట్లోను పనేనా మనిశన్నాక  కాస్త కళా పోషణ ఉండొద్దా అని  మనకు మనమే చెప్పే సుకుంటాం. వాయిదా కే  ఓటేస్తాం. 
            వాయిదా బతుకు సామన్యుడికేకాదు సాక్షాత్తూ ప్రభుత్వాలకూ తప్పడం లేదు. వాయిదా వేయకుంటే బతుకుబండిని లాగలేం అని కాస్త గట్టిగానే  ఫీల్ అవుతున్నాయి.  ప్రజలకు ఇస్తామని కాస్త గట్టిగానే చెప్పిన హామీలని నేరవేర్చడంలోనూ, వాళ్లకు వాళ్ళుగా ప్రకటించిన పేకేజిల  అమలుల్లోనూ వాయిదా మార్గాన్నే ఎంచుకుంటున్నారు. వాయిదాల పున్నెమా అని సామాన్య ప్రజలకే కాదు, రాష్ట్రాలకు, కేంద్ర ప్రభుత్వాలకు తప్పడం లేదు తిప్పలు. వాయిదానా మజాకా....!

Monday, January 10, 2011

మిలీనియం బెస్ట్ ఎంటర్ టైనర్ బాలయ్యేనట....!

        నందమూరి బాలకృష్ణ. ఈ పేరు చెబితేనే తెలుగు ఇండస్ట్రీలో ఓ విలక్షణత. దానితో పాటు ట్రెండ్ సెట్టర్ చిత్రాలు గుర్తుకువస్తాయి. ఎవరికీ లేనన్ని, ఎవరూ ఊహించలేని వైవిధ్యమైన పాత్రల్ని చేసిన ఘనత బాలకృష్ణకే సొంతం. ఎన్.టి.ఆర్. నట వారసుడిగా తెలుగు తెరకి పరిచయమైన నందమూరి రెండో తరం అందగాడు బాలయ్య. సాంఘికం, పౌరాణికం, జానపథం, ఇలా ఎలాంటి పాత్రల్నైనా తనదైన శైలిలో పోషిస్తూ అభిమానుల్ని అలరించడం బాలకృష్ణకే సాధ్యం. తెలుగు తెరపై రికార్డులను తిరగ రాయడంలో బాలయ్యకి మించిన వాళ్ళు లేరు. అది హిట్ అయినా , ఫట్ అయినా సరే. విజయం సాధించిందా బాక్స్ ఆఫీసు రికార్డుల్ని బద్దలు గొడుతుంది. ఫట్ అయ్యిందా ఇక చెప్పేదేముంది. నిర్మాత అవుట్.. అయితే ఇప్పుడు బాలయ్య ఓ కొత్త అవతారం ఎత్త్హాడు. అదే సూపర్ సెన్సేషనల్  కమెడియన్గా  మారాడు. కాదు, ఆయన్ని మోస్ట్ ఎంటర్ టైనింగ్ పెర్సోనాలిటిగా మాన వాళ్ళు  మార్చేసారు. ప్రపంచ చరిత్రలో మోస్ట్ ఎంటర్ టైనర్ చార్లీ చాప్లిన్, ఆ తర్వాత ఇంగ్లీష్ వాళ్ళని తెగ నవ్విన్చేస్తున్న మిస్టర్ బీన్ ని, అంతెందుకు మన ఖాన్ దాదా అదేనండి సాఫ్ట్ వేర్ర్ బ్రమ్మి, బ్రమ్హానందాన్ని కూడా బాలయ్య బీట్ చేసేసాడు.
                                                
                                                       నవ్వడం ఓ యోగం, నవ్వించడం  ఓ భోగం, నవ్వక పోవడం ఓ రోగం అన్న మాటల్ని అందరం వినే వుంటాం. ఎవరేమో గాని టాలీవుడ్ టాప్ హీరో మన బాలయ్య మాత్రం పక్కాగా వంట పట్టించుకునేలా మన వాళ్ళు చేసేసారు. ప్రతేక్షంగానో, పరోక్షన్గానో , నవ్వించడం ఓ వరం. ఇప్పుడు ఆ అవకాశాన్ని ఇండియాలో బాలకృష్ణకే దక్కేలా చేస్తున్నారు మన క్రిఎటర్స్. కొత్త సూర్యోదయాన్ని బాలయ్య కామెడీ మెసేజ్ తో ప్రారంభం అవ్వడం పరిపాటిగా మారింది. ఇలాంటి అవకాశం  ఎవరికి  దక్కుతుంది చెప్పండి. ఎన్నెన్ని కొత్త కాన్సెప్ట్ లో, మరిన్ని వైవిధ్యమైన కడుపుబ్బ నవ్వించే సెటైరికల్  పద విన్యాసాలకు సెంటర్ అఫ్ అట్రాక్షన్ అవుతున్నాడు, కాదు మెయిన్ సోర్సుగా మార్చేస్తున్నారు. అగ్గి పుల్ల, సబ్బు బిళ్ళ, కుక్క పిల్ల కాదేదీ కవితకు అనర్హం అన్న శ్రీ శ్రీ మాటల్ని, బాలయ్య పై వేసే కామెడీ మెసేజ్ లతో నిజం చేసేస్తున్నారు.
                                              
                                                       నలుగురు కలసి ఓ మెసేజ్ ను కడుపుబ్బా నవ్వుతు చదివారంటే, ఓ అమ్మాయి ముసి ముసి నవ్వులతో పక్క అమ్మాయికి తన సెల్ ఫోన్  చూపించిందంటే, హాయిగా దమ్ము బాబులు కాస్త రిలాక్స్ గా  దమ్మేస్తూ నవ్వుకుంటూ మెసేజ్ చదువుతున్నారంటే అవి కచ్చితంగా బాలయ్య  మెసేజ్ లే అని యిట్టె  చెప్పెయ్యోచ్చు. అధీ మన బాలయ్య స్టామినా. పాపం ఇంత మందిని ఇన్ని విధాలుగా నవ్విస్తున్నానని బాలయ్యకి తెలుసో తెలీదో! ఏదేమైనా నా పై ఇన్ని మెసేజ్ లు వస్తున్నాయని, క్రియేట్ చేస్తున్నారని బాలయ్యకి తెలిస్తే, మరో సెన్సేషనల్ సెటైరికల్ మెసేజ్ క్రియేట్ చేసే అవకాశాన్ని ఇస్తా డంటున్నారు మన వాళ్ళు. ఎనీ వే ఈ మిలీనియంలో బాలయ్యే మోస్ట్ ఎంటర్ టైనర్ గా  తేల్చేస్తున్నారు.

Saturday, January 8, 2011

ఎలా వుంది మన బడి...!

తల్లి,  తండ్రి, గురువు దైవం ఇదే మనం నేర్చుకున్న మొదటి పాటం. ఈ ఒక్క మాట చాలు మన జీవితంలో విద్యకు, విద్య నేర్చుకున్న బడికి వున్న గొప్పతనం ఏంటో. చిన్నప్పుడు మనం చదువుకున్న బడి ఎంత గొప్పదో కదా...! ఇంగ్లీష్ మీడియం పూర్తిగా రాని రోజుల్లో అంటే సుమారు పదిహేను, ఇరవై ఏళ్ల క్రితం చదువులు అందించిన బడుల్ని, అప్పటి విద్యార్ధుల్ని తలచుకుంటే మనసు ఆనంద పారవశ్యంలో తేలిఆడుతుంది. విధ్యార్ధులతో కిక్కిరిసిన తరగతి గదులు, గచ్చులు లేని నేల, పూర్తిగా రాయని బ్లాకు బోర్డు అయిన చెప్పే గురువులలో, వినే విద్యార్ధుల్లో  ఏదో పవిత్రత. క్రమశిక్షణతో కూడిన విద్య. అమ్మ చెప్పిన బుద్ధులు, బడికి పంపే ముందు ఇచే తాయిలం, చిన్న నిక్కరు, బుజ్జి చొక్కా, సంకలో టైలర్ కుట్టిచ్చిన సంచి, ఉచిత పాఠ్య పుస్తకాలు, బడికి చేరగానే మొదలయ్యే వందన సమర్పణ, ఒక్కొక్కటిగా మొదలయ్యే పాఠాలు, గంటన్నర కాగానే ఇచ్చే, ఇంటర్వెల్, తోట పని, అలిసేవరకు మనసార అడే ఆటలు, ఆహా ఎంత క్రమశిక్షణ కలిగిన విద్య. నిజంగా ఇంతటి అందమైన భాల్యాన్ని గడిపామా అనే ఆనందం కలుగుతుంది. మరో పక్క గర్వంగాను వుంది. పల్లె ఒల్లో ఓ మూల పాతబడిన భవనం లో వుండేది మన బడి. అక్కడి నుంచే అందరి బంగారు భవితకు పునాదులు పడ్డాయి. పూర్తి స్థాయి కార్పొరేట్ వసతులున్న పిల్లలకి దీటుగా పోటీ పడే శక్తిని, ఆత్మ స్థైర్యాన్ని ఇచ్చింది ఆ చిన్న బడే. కొన్ని సార్లు వాళ్ళ కంటే మనమే గొప్ప అనే అనుభూతిని కలిగించిన్దీ ఆ బడే. అంత గొప్పది మనం చదువుకున్న, మనకు విద్యా బుదుల్ని నేర్పించిన మన అందరి అందాల ఒడి మన బడి.కానీ ఇంత చక్కని బడి తన అస్తిత్వాన్ని కోల్పోతుంది. మనం అనుభవించిన ఆనందం, పొందిన అధ్బుతమైన, ఆత్మీయ క్షణాలు మన ముందు  తరాలకు దూరమయ్యే సమయం ఎంతో దూరంలో లేకపోలేదు. కారణాలు ఎవైన కావొచ్చు. బిజీ లైఫే ను  కాస్త పక్కకు నెట్టి ఓ క్షణం ఆలోచిస్తే గుండెల్ని పిండేసే ఆ  నగ్న సత్యం కనిపిస్తుంది. మారుతున్న కాలంతో పాటు మనం మారాలి. మార్పు సహజం. పోటీ ప్రపంచంలో మనల్ని మనం విజేతలుగా నిలబెట్టుకోవాలంటే కొత్తధనాన్ని, సరి కొత్త నైపుణ్యాలను అందిపుచుకోవాలి. కాని, మనల్ని మానవతా మూర్తులుగా, ఓ మంచి పౌరులుగా తీర్చి దిద్ది, మన ఎదుగుదలకు బాటలు వేసిన మన బడిని మనం మరచిపోకూడదు.
                      విదేశీ అలవాట్లంటే చెవు కోసుకునే మనం, రోజుకో పాచ్యాత సంస్క్రుతిని అద్దెకి  తెచ్చుకుని సంబరపడే మనం, వాళ్ళ మంచి అలవాట్లను మాత్రం తీసుకోవడం లేదు. కనీసం వాటి పై ద్రుష్టి పెట్టలేకపోతున్నాం. ఎక్కడో చదివాను, బాగా అభివ్రుది చెందిన దేశాల్లో, జీవితంలో సెటిల్ అయిన వాళ్ళు ఏదో ఓ సమయంలో ప్రతి ఒక్కరు, వాళ్ళు చిన్నప్పుడు చదివిన స్చూల్స్ ని సందర్సిస్తారట. పుట్టిన రోజో, పెళ్లి రోజో, లేక పోతే పిల్లల పుట్టిన రోజునో వాళ్ళ చిన్ననాటి బడిలో గడుపుతారట. అక్కడున్న చిన్నారులకు చాకలేట్స్, తరగతి గదికి కావాల్సిన వాల్ పోస్టర్స్, వారి వారి స్తోమతకు తగ్గట్టుగా గ్రంధాలయానికి పుస్తకాలను అందిస్తారట. ఇలా ఆ ఆర్టికల్ చదువుతుంటే ఎంతో ఆనందం కలిగింది. మనసు పులకించింది. కాని మంచిని మరచి పోవడం మానవ నైజం. రాసే నేను, చదివే మీరు, మంచిని గురించి మీటింగ్ లు ఇచ్చెవాళ్ళు అంతా మంచికి దూరంగా వుంటారు. అది సహజం.


              ఎవరి కోసమో, ఎవరో గుర్తిస్తారని కాదు, మన కోసం, నిత్యం బిజీ లైఫ్ లో  ఏదో కోల్పోతున్నాం అనుకుంటూ బాధ పడే మనం ఓ సారి మన బడిని సందర్సిధం. వీలైతే ఈ తరాన్ని మన అందాల ఒడి, మన బడికి తీసుకెళ్దాం. గర్వంగా మన ఎదుగుదల పునాదుల్ని చుపిద్దం. ప్రత్యేకంగా వెళ్ళే అవకాసం లేకపోతే కనీసం కళ్ళు మూసుకుని మన బడిని, బడిలో చేసిన అల్లరిని, బడినుంచి మా బంగారు తండ్రి ఏదో సాధించి వస్తాడు అనేలా ఎదురుచూస్తున్న అమ్మ ఆనందాన్ని ఓ సారి జ్ఞాపకం చేసుకుందాం.  బాల్య స్మృతుల్ని ఆస్వాదిదాం. అందమైన అప్పటి అనుభూతుల జ్ఞాపకాల దొంతరల్లో తడిసి ముధవుదాం.

ఎలా వుంది మన బడి....!

Friday, January 7, 2011

పాపం హీరోయిన్లు...!

                           తెలుగు తెరపై తమ అందచందాలతో యువకుల గుండెల్లో గుభులు రేపుతూ,  నిర్మాతలకు కాసులు కురిపించడంలో కీలక పాత్ర పోషించే వాళ్ళే కధనాయికలు. అప్సరసలకు ఇంచుమించు అటు ఇటుగా వుంటారేమో అనేలా వుండే సొగసుతో సినిమా అభిమానులతో పాటు కాస్త కళా పోషణ వున్నవాళ్ళకు నిద్రల్లేని రాత్రులని చూపించడంలో వీళ్ళు ఆరితేరిన వాళ్ళు. అందుకే తరాలు మారిన వెండి తెరపై వీళ్ళు చేసే, చూపించే అభినయాలకు, అంగాంగ ప్రదర్శనకు అభిమానులు  జేజేలు పలుకుతుంటారు. గతం ఎప్పుడూ గొప్పదే అన్న నానుడికి తగ్గట్టుగా పాత సినిమా హీరోఇన్స్ చక్కటి నటనతో, మంచి కట్టూ, బొట్టు తో అందరి అభిమానుల గుండెల్లో ఆరాధ్య వ్యక్తులుగా నిలిచిపోయారు. కాని ఇప్పుడు సీన్ మారింది తెలుగు సినిమాల్లో తెలుగు హీరోయిన్లు లేరు కాదు రావడానికి ఇష్ట పడడం లేదు. ఒక వేల వచ్చినా  మన చవకబారు పాత్రల్లో ఇమడలేక, రక రకాల కారణాలతో తెలుగు తెరపై తెలుగు వచ్చిన, తెలుగు తెలిసిన అమ్మాయిల జాడ లేకుండా పోయింది.


                       అప్పుడే మొదలయింది అసలు కథ, చిన్న గౌను వేసుకున్న పెద్ద పాపల వేట.  ముంబై, గోవా, విదేశీ వనితలు ఒకటేమిటి రకరకాల రింగా రింగా భామలు తెలుగు తెరపై తెగ ఆడేస్తున్నారు, పాడేస్తున్నారు. వీళ్ళకి గిరాకి కూడా విపరీతంగా పెరిగడంతో ఒక్కసారిగా ఎర్ర తోలు భామలంతా  కొండెక్కి కూర్చుంటున్నారు. ఇందుస్త్రీకి వచ్చిన కొన్నాళ్ళకే పిలిచే పిలుపులలో, అందుకునే వసతుల్లో అమ్మగారిగా మారిపోతున్నారు. వాళ్ళ ఊళ్లలో ఆటోల్లో తిరిగే వాళ్ళంతా ఇక్కడ స్కోడా కార్స్,  ఫైవ్ స్టార్ వసతుల్ని డిమాండ్ చేస్తున్నారు, అలానే సకల సుఖాలు పొందుతున్నారు. అనుభ విస్తున్నారు. వాళ్ళ నటన దేవుడెరుగు నిర్మాతలకి దిమ్మ తిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అవుతోంది. పేరు, డబ్బులు వాళ్లకి కర్చులు, అప్పులు మాకా  అనే భావన ఇప్పుడు ప్రస్తుత నిర్మాతల్లో పెరిగింది. ఇప్పుడు హీరోయిన్ల కు ఇచ్చె వసతుల్ని కట్ చేసేందుకు నిర్మాతలు రెడీ అయ్యారు.


                      రాజ భోగాలు అనుభవిస్తోన్న రంగుల రాణులకు  ఇకపై వసతుల్లో కట్ పడనుంది. మేక్ అప్ మెన్, అసిస్టెంట్ ఇలా అన్నింటి కర్చు హీరోయిన్ లే పెట్టుకోవలన్నమాట. సో, ఇప్పటి వరకు జిల్ జిల్ జిగాగా గడిపిన ముదుగుమ్మలకు గడ్డు రోజులు దగ్గర పద్దయన్నమాటే....! పాపం ఎంత కష్టం వచ్చిందో ఈ అభినవ సుందరాంగిలకి.

Thursday, January 6, 2011

సినిమా వాళ్ళ రంగుల కల...!

            సినిమా అంటేనే రంగుల ప్రపంచం. చాలా మంది సినిమాలలో సెటిల్ అవుదామని, హీరోనో, హీరోయిన్ గా ఓ వెలుగు వెలుగుధామని అందమైన కలలెన్నో కంటారు. అందుకోసం పగలనక రేయనక తెగ ప్రయాస పడతారు. అది సహజం. ఇప్పుడు సీన్ మారింది. ఇండస్ట్ర్రీ లో  ఫుల్ గా సెటిల్ అయ్యి ఓ వెలుగు వెలుగుతున్న వాళ్ళందరూ గత నెలరోజులుగా అందమైన కలలెన్నో కంటున్నారు. తెలుగు సినిమా స్వర్ణయుగాన్ని మళ్లీ తెస్తామంటూ ప్రగల్బాలు పలుకుతున్నారు. ఇందుకోసం మీటింగ్ ల మీద మీటింగులతో బిజీ బిజీ గా గడిపేస్తున్నారు. ఒకప్పుడు అప్పటి అగ్ర హీరోలు ఎన్టిఆర్, ఏఎన్నార్, శోభన్బాబు వంటి నటులు ఆన్ స్క్రీన్ మీదే కాదు నిజ జీవితంలోను క్రమశిక్షణతో హీరోలుగా సెటిల్ అయ్యారు. ఇప్పుడున్నంత టెక్నాలజీ లేకున్నా, ఇప్పటి సదుపాయాల్లో సగం కూడా లేని రోజుల్లో అధ్బుతాలు సృష్టించారు. వ్యక్తి గతంగా ఎలా వున్నా, పనిలో మాత్రం పక్కా  ప్రోఫెషనలిజం చూపించారు. పొద్దున్నే ఏడు గంటలకు షూటింగ్ అంటే పది నిముషాల ముందే స్పాట్లో వుండేవారట. ఇప్పుడు మన హీరోలకు వసతులు , హీరోయిన్ లతో సొల్లు ఫై వుండే శ్రద పని మీద వుండడం లేదు. లేటుగా సెట్స్ కి రావడం, త్వరగా వెళ్ళిపోవడం, కబుర్లతో నిర్మాతలకు చుక్కలు చూపించడంలో ఎవరు ముందుంటారో వాల్లే బిగ్ స్టార్స్. ఇది ఇప్పటి హీరోల పరిస్థితి. ఇక హీరోయిన్ లు, అబ్బో అబ్బో వీళ్ళ గురించి చెప్పాలంటే ఏమని చెప్పాలి, ఎలా చెప్పాలి, తెలుగు రాదూ, నటన అంటేనే తెలీదు, ఇక హావ భావాల వుసేన్దుకులెండి . జస్ట్ వీళ్ళంతా వొంపు సొంపులతో సొమ్ము చేసుకోవాలని చూసే కలల కిలాడీలు.  చిన్న దుస్తుల్లో  తెల్ల తోలు తో తమాషా చేసే నెరజానాలు. ఒకప్పటి నిర్మాతలు వాళ్ళు  తియ్యలనుకునే సినిమా కథ ఎక్కడ తియ్యాలి, ఎలా తియ్యాలి ఎన్ని రోజుల్లో సినిమా పూర్తి చెయ్యాలి అనే కీలక అంశాలపై స్పష్టత వుండేది. ఇప్పటి నిర్మాతలు అయ్యో పాపం వీటిపై కనీసం అవగాహనా కాదు ఆసక్తి చూపించడం లేదు. అందుకే సినిమాల పరిస్థితి ఇంత దారుణంగా వుంది.
                                                                ఇలాంటి పరిస్తితుల్లో సినిమా పరిశ్రమలో సమూల మార్పులకు పూనుకుంటున్నారు. నిర్మాతలే బాస్ అవ్వాలి, హీరోలు సెట్స్ కి టైం కి రావాలి, తెలుగు హీరోఇన్స్ పెరగాలి, కర్చులు తగ్గాలి, విజయవంతమైన సినిమాల సంఖ్యా పెంచాలి ఇలా ఎన్నో ఎన్నో అన్ని ఒకేసారి మారాలి అనే అధ్బుతమైన కలలు ఎన్నింటినో ఒకే సరి కంటున్నారు. ఈ కలలన్ని నెరవేరుతాయో, లేక కల్లలు గానే మిగుల్తాయో తెలీదు కానీ. తప్పులు తెలుసుకున్నారు అదే పది వేలు అంటున్నారు సీనియర్ నటులు. ఎవరి గోల వాళ్ళది.

                                            ఏదేమైనా, పరిశ్రమ ఏదైనా, శ్రమించే గుణాన్ని నమ్ముకుని భాధ్యతల్ని సక్రమంగా నిర్వర్తిస్తేనే హక్కుల కోసం పోరాడే పరిస్తితి ఉంటుందని ఎప్పటికి తెలుస్తుందో ఈ సినిమా మానవులకి.  సినిమాని అభిమానించే వ్యక్తిగా, సినిమా పరిశ్రమను దగ్గరగా చూసే అవకాశం కలగినందుకు, సినిమా వాళ్ళ కలలు నెరవేరాలని కోరుకుంటున్నాను. కాని కలలు నెరవేరాలంటే కళలో కళాత్మకత వుండాలికదా....!

Tuesday, January 4, 2011

పల్లెకు పోదాం హాయిగా....!

అందరికి సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు,
సరదాల  సంక్రాంతి సంబరంగా సందడి చేస్తూ వచ్చేస్తోంది. పల్లెల్లో పండగ సందడి ఆరంబం అయ్యింది. కొత్త బట్టల కోసం పిల్లలు చేసే అల్లరి, కొత్త అల్లుళ్ళ కోసం అతరింట్లో  రెడీ అవుతోన్న రాచ మర్యాదలు హంగామా అంత ఇంత కాదు. అమ్మమ్మ, తాతయ్య, నాయినమ్మ, అత్తలు , మామలు,  గతంలో మనం చేసిన పండగ  సరదాలు మన కాళ్ళ ముందుకు అలా అలా ఓ అందమైన అలలా కదలాడుతున్నాయి.  పల్లెల్లో మన వాళ్ళు మనకోసం ఆశగా చూసే ఆత్మీయ చూపులు మన గుండెలకు తాకుతున్నాయి.   తెలుగు లోగిళ్ళలో పరికిణి కట్టిన పడుచులు వేసే  అందమైన రంగవల్లులు, హరిదాసు  హంగామా, కోడి పందేల కోసం చాటు మాటుగా సాగుతోన్న ఏర్పాట్లు, పేకాట రాయుళ్ళ ప్రిపరేషన్ ఇలా ఒకటా రెండా ఎన్నో మరెన్నో అంబరాన్నంటే సంక్రాంతి సంబరాల హంగామా అందరికి ఎర్ర తివాచితో స్వాగతం పలుకుతున్నాయి. బిజీ బిజీగా  వుండే అందరికి ఆత్మీయ ఆనందాల రుచుల్ని మరో సరి రుచి చూపించేందుకు పల్లె పిలుస్తోంది. ఆఫీసులో సెలవు దొరుకుతుందో లేదో, బస్సు టికెట్ వుందో లేదో, ట్రైన్కి ఎలా వెళ్తాం అని మనసులో ఆరాటం పెరుగుతోంది కదా... తప్పదు ఎందుకంటే ఏడాది పటు హాయిగా పనిచెయ్యాలంటే ఆత్మీయతతో మన వాళ్ళు నింపే ఆక్షిజెన్ ను మనసారా నింపుకు రావాల్సిందే. ఇంకేదు ఆలస్యం పల్లెకు  పోదాం హాయిగా... పండగ చేద్దాం మనసార... అందరికి మరో సరి సంక్రాంతి శుభాకాంక్షలు...

Swagatham

స్వాగతం నా ప్రియ మిత్రులందరికీ నా అందమైన లోకానికి  సుస్వాగతం.